A Muse of Luxury Hospitality, Signature – “Wow” Stories

*My article A Muse of Luxury Hospitality, Signature-«Wow» Stories was originally published on Luxury Hoteliers Magazine (2nd Quarter 2017 – Page 44) and International Luxury Hotel Association https://www.luxuryhotelassociation.org/2017/07/a-muse-of-luxury-hospitality-signature-wow-stories/ . It […]

A Ritz-Carlton “wow” story

A pioneer hotel chain that adopted this experiential marketing storytelling principle early on is Ritz-Carlton hotels. Ritz-Carlton’s website section Stories That Stay With You, which comes with […]

Δ. Σιμόπουλος: Ιστορίες φιλοξενίας και σύμπαντος στον ίδιο ουρανό που έβλεπε ο Δημόκριτος και ο Πρωταγόρας

1992. Ο επίτιμος διευθυντής του Ευγενιδείου Πλανηταρίου κ. Διονύσιος Σιμόπουλος θα βρεθεί σε μία κρουαζιέρα στο πλοίο Stella Solaris μαζί με ένα από τους πρώτους επτά αστροναύτες, τον Scott Carpenter, […]

Το ξενοδοχείο σαν παραμύθι: Αιγίς Σουίτες, Κέα

kea4

Κάθε experiential ξενοδοχείο αφηγείται δύο ειδών ιστορίες, την ιστορία που ενσαρκώνει σκηνογραφικά, το πώς δηλαδή “γεννήθηκε” και ποιο ξεχωριστό concept υλοποιεί, και την προσωποποιημένη ιστορία που ενορχηστρώνει για κάθε ξεχωριστό πελάτη εναρμονισμένη πάντα μέσα στην πρώτη μεγαλύτερη ιστορία.

Η πρώτη ιστορία είναι η εικονογραφική και αρχιτεκτονική αντανάκλαση ενός αφηγήματος, αυτή που χρήζει ένα ξενοδοχείο αφηγητή.

Το ξενοδοχείο – αφηγητής είναι μία οπτική αφηγηματική ενότητα με υψηλές προστιθέμενες αξίες όσον αφορά στα συναισθήματα, τις ανεξίτηλες εμπειρίες, την αφηγηματικότητα, τις ταυτότητες, την πολιτιστική γηγενή κληρονομιά, το χαρακτήρα της τοπικότητας και την αυθεντικότητα. Κατά αυτόν τον τρόπο, το experiencescape του ξενοδοχείου, δηλαδή το τοπίο εμπειρίας του, και το design δε χρησιμοποιούνται μόνο ως εργαλεία προφίλ (profiling tools): το operational design αναδεικνύεται σε ένα εργαλείο σπουδαίας σημασίας που ενισχύει και μεταμορφώνει τα customer- service values. Αυτό το engaging περιβάλλον δημιουργεί συναισθηματικούς υποκινητές, δηλαδή ωθεί στους καλεσμένους να θέλουν να αγοράσουν και να βιώσουν την εμπειρία και το μύθο του ξενοδοχείου.

Κάθε ξενοδοχείο- αφηγητής έχει μία διάσταση που δεν είναι ούτε υπηρεσία ούτε προϊόν, αλλά μία νοητική κατασκευή, μία άυλη ουσία που το διαμορφώνει και το ξεχωρίζει από τον ανταγωνισμό (το Goring στο Λονδίνο για τη “βασιλική φιλοξενία που προσφέρει εδώ και 105 χρόνια μέσω των footmen του, το The Ritz στο Παρίσι  και το μπαρ του που ο Έρνεστ Χέμινγουεϊ το κήρυξε απελευθερωμένο από τους Ναζί κατά το τέλος του Β Παγκοσμίου Πολέμου, το Beverly Hills Hotel στο Λος Άντζελες το εξωτερικό του οποίου βάφτηκε το 1948 με ένα χαρακτηριστικό ροζ χρώμα για να καθρεφτίζεται το χρώμα του ηλιοβασιλέματος και λίγο μετά έγινε το εξώφυλλο του θρυλικού άλμπουμ των Eagles “Hotel California”, το Waldorf Astoria το οποίο εφηύρε το concept της 24ωρης εξυπηρέτησης δωματίου αλλάζοντας το σκηνικό της φιλοξενίας για πάντα ή το The Ritz στο Λονδίνο το οποίο χρησιμοποιούνταν σαν το κρυφό σημείο συναντήσεων του Σαρλ ντε Γκολ, του προέδρου Αϊζενχάουερ και του Ουίστον Τσόρτσιλ κατά τη διάρκεια του δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου).

Ένα πολύ ιδιαίτερο ξενοδοχείο- αφηγητής είναι το Aigis Suites στην Κέα, στις Κυκλάδες. Μία χαρακτηριστική περίπτωση ξενοδοχείου- αφηγητή που ενσαρκώνει ένα experiencescape εφάμιλλης αξίας, πρωτοτυπίας και εφευρετικότητας ξενοδοχειακής εμπειρίας με τα θρυλικά ξενοδοχεία που απαριθμήσαμε πιο πάνω.

300 π.Χ.
Ένας εξαντλημένος ταξιδιώτης φθάνει στο σπίτι του Επίκουρου, πεινασμένος και με εμφανή τα σημάδια ταλαιπωρίας.
Ο Επίκουρος σπεύδει αμέσως να του προσφέρει ένα απλό πιάτο, μία κούπα με χυλό. Ο επισκέπτης τελειώνοντας το δείπνο του, αναφωνεί:
– Αυτό είναι το ωραιότερο δείπνο που είχα ποτέ στη ζωή μου.
– Μα, πώς συμβαίνει αυτό; Είναι ένα απλό δείπνο μόνο.
– Ναι, όμως το μοιράζομαι με ένα φίλο.
– Και τι το κάνει αυτό ξεχωριστό;
– Ο χυλός έχει την ίδια γεύση είτε το απολαμβάνεις μαζί με έναν φίλο είτε μόνος σου. Έχει όμως ωραιότερη γεύση γιατί εσύ, ο φίλος μου, δίνεις με την πράξη σου σπουδαιότητα στην ύπαρξη μου.

Η αρχαιότητα της φιλοξενίας και η ξακουστή επικούρεια φροντίδα μεταφέρεται σήμερα στη Τζια, 2317 χρόνια μετά από αυτή την πρώτη πρώτη αρχέγονη ιστορία φιλοξενίας που έχει ποτέ καταγραφεί.

Ετυμολογικά προερχόμενη από το αρχαιοελληνικό “αιγός” όπως ονομαζόταν στην αρχαιότητα το δέρμα της κατσίκας με το οποίο κάλυπταν τις ασπίδες τους οι αρχαίοι Έλληνες, η “αιγίδα” δήλωνε την ιδιαίτερη προστασία, τη φροντίδα. “Αιγίς” ονομαζόταν και η ασπίδα του Δία, φιλοτεχνημένη από τον Ήφαιστο με το δέρμα της Αμάλθειας, της μυθικής κατσίκας της αρχαιότητας με το γάλα της οποίας ανατράφηκε ο Ολύμπιος θεός και θεός της Φιλοξενίας.

Μία λέξη και μια κουλτούρα φιλοξενίας εγγεγραμμένη στον ελληνικό τρόπο ζωής ήδη από την αρχαιότητα.

Η ιστορία ξεκινά κάπου στο 1995 όταν η οικογένεια Ασπιώτη επιστρέφει στις ρίζες καταγωγής της μητέρας της Λίζας Μορφονιού στη Τζια και ανοίγει το θρυλικό στέκι “Τ Αστρα” στην παραλία “Γιαλισκάρι”, μία οικογενειακή επιχείρηση που ξεκίνησε απλά για 40 ημέρες εργασίας και απόλαυσης στη μαγική παραλία και εξελίχθηκε σε σημείο αναφοράς του νησιού.

Ο καλεσμένος ένιωθε σαν να πηγαίνει σε ένα μεγάλο πάρτι σε ένα φιλικό σπίτι δίπλα στη θάλασσα. 14 χρόνια μετά, το όραμα φιλοξενίας της Λίζας Μορφονιού και του Τάκη Ασπιώτη γίνεται πραγματικότητα.

Μία ιδιαίτερη, τότε, αγροικιά με bohemian-chic ατμόσφαιρα γεννιέται. Η κατασκευή του ξενοδοχείου ολοκληρώνεται μόλις μέσα σε εννέα μήνες.  Πρότυπη αρχιτεκτονική μελέτη του αρχιτέκτονα Χρήστου Βλάχου ο οποίος το οραματίστηκε, το σχεδίασε αρχικά σε ελεύθερο σκίτσο, το χάραξε πάνω στο χώμα και ολοκλήρωσε το αρχιτεκτονικό αριστούργημα Αιγίς.

Τοποθετημένο στο κέντρο του τριγωνικού οικοπέδου, ακριβώς στο κέντρο της αγκαλιάς του κόλπου του Αγίου Νικολάου, μία χωρική αγκαλιά επέκταση της πραγματικής αγκαλιάς φιλοξενίας της οικογένειας. Η απόλυτη ακρίβεια, όπως είπαν ειδήμονες του είδους, αρχιτέκτονες από όλο τον κόσμο ακρίβεια σχεδόν αδύνατο να επιτευχθεί με γυμνό μάτι.

Η συνεχής αναζήτηση για τη λειτουργικότητα και την πρωτοτυπία της αισθητικής προσέγγισης του χώρου συγχρωτίζεται με την αισθητική διακόσμησης της Λίζας Μορφονιού, δύο τεχνικές διεργασίες που φιλοτεχνούνταν ταυτόχρονα. Έτσι το Αιγίς καταλήγει σε εννέα πετρόχτιστες και λαξευμένες μέσα στο βράχο σουίτες, ένας μικρός παράδεισος φροντίδας με πρωταγωνίστρια τη φύση, vintage στοιχεία και ρούστικ ύφος που ενσαρκώνει την τοπική αρχιτεκτονική και με πρωτοτυπίες που περιλαμβάνουν λοξούς τοίχους που ξεκινούν από ένα μέτρο και καταλήγουν σε 60 εκατοστά, καμπύλα κτίρια εναρμονισμένα με τους βράχους, περίτεχνες πόρτες που κρύβουν τα μπάνια  και τα αναγάγουν στο απόλυτο μυστικό του δωματίου.

Η Λίζα Μορφονιού και ο Τάκης Ασπιώτης ταξιδεύουν στη μακρινή Ινδονησία, τη Σρι Λάνκα, την Αφρική, την Κούβα, γυρίζουν παραλίες, μικρά εργαστήρια και warungs (οι ινδονησιακές καλύβες) δίπλα στο κύμα για να μεταφέρουν τις εμπειρίες τους να φτιάξουν όλες τις διακοσμητικές λεπτομέρειες του ξενοδοχείου, χειροποίητες και μόλις μόνο μίας παραγωγής ∙ από το πόμολο μέχρι τη μεγαλοπρεπή πόρτα εισόδου.

Ξεχωριστές διακοσμητικές πινελιές αποκαλύπτουν πως κάθε σουίτα είναι ένα διαφορετικό θεματικό παράθυρο στο Αιγαίο με έμφαση στο feeling και τη λεπτομέρεια. Η κάθε σουίτα η οπτική απεικόνιση μιας κλασσικής αξίας- στίχου, όπως:
– Κοράλι, η Ηχώ ενός Κοχυλιού
“Κι εκενο τό κοχύλι σου όπου θ’αντηχεί το Αιγαίο” (Ελύτης, Προσανατολισμοί)
– Άμμος, κόκκοι με άρωμα θάλασσας
“Πάνω στην άμμο την ξανθή
γράψαμε τ’όνομά της” (Σεφέρης)  
– Ουρανός, σερενάτα από αστέρια
“Γιατί ψηλά στον ουρανό που κατοικούνε τ’άστρα
Μαζεύονται όλοι οι ποιητές” (Ερωτικό, Χατζιδάκις)

Η κάθε μικρή χειροποίητη λεπτομέρεια στη σουίτ , το κάθε αντικείμενο έχει δε τη δική του ιστορία, μία ιστορία που αποτυπώνεται σε μικρά αληθινά παραμύθια όπως ο τρόπος που κατασκευάζει το κάθε ποτήρι για το Αιγίς μία ολόκληρη μέρα ένας Μπαλινέζος τεχνίτης μέσα στη δική του παράγκα με την μεγάλη του οικογένεια.

Ο μεγάλος ζωγράφος Αλέκος Φασιανός, τιμώντας την οκταετή γνωριμία του με την οικογένεια, εγκρίνοντας τις εικαστικές νύξεις σε όλο το χώρο, και βλέποντας στο ξενοδοχείο όλα εκείνα τα στοιχεία που ήταν βάση και των δικών του δημιουργιών- την ισορροπία της πολυτέλειας μέσα στην απλότητα, τα γήινα υλικά, τη θερμή φιλοξενία και την παράδοση του τοπικού πολιτισμού- θα προσφερθεί να γίνει ο καλλιτεχνικός νονός του νέου αυτού κοσμήματος της κυκλαδίτικης φιλοξενίας και θα φιλοτεχνήσει το σήμα του ξενοδοχείου και θα εμπνευστεί το όνομά του.

Η φυσική και πολιτισμική κληρονομιά της Κέας σε μια ξενοδοχειακή εμπειρία
Οι καλεσμένοι του “Αιγίς” ζουν βιωματικά το νησί, οι ιδιοκτήτες γίνονται οι προσωπικοί τους ξεναγοί, μαζεύουν στο χωράφι τους μαζί κεράσια, σταφύλια και αμπουρκούνες για να φτιάξουν μαρμελάδες, ενώ συμμετέχουν στις μεγάλες γιορτές σαν μία οικογένεια ντόπιων λαμβάνουν μέρος σε όλα τα ήθη και εθιμα του νησιού (παραδοσιακός στολισμός του Επιταφίου, πλάσιμο κουλουριών και τσουρεκιών, ψήσιμο του αρνιού, μερικά μόνο από αυτά) και παράλληλα απολαμβάνουν φυσιολατρικές εμπειρίες ευεξίας και αθλητισμού, σεμινάρια αγάπης, εφορμισμένα από τα γυρίσματα της ταινίας “Από την Αρχή” της LACTA που πραγματοποιήθηκαν στο ξενοδοχείο καθώς και workshops διαλογισμού.

Στο δε εστιατόριο του ξενοδοχείου που αγκαλιάζει το κίνημα “Aegean Cuisine”, οι ιδιοκτήτες αναβιώνουν τις συνταγές των γιαγιάδων τους από τα χωριά της Τζιας, αποκαλύπτοντας ιδιαίτερους γαστρονομικούς θησαυρούς. Οι καλεσμένοι βιώνουν το φαγητό ως μία πολιτισμική εμπειρία.

Η δική σου ιστορία “Αιγίς”
Ο κάθε επισκέπτης καλείται να βρει τη δική του ανάγνωση σε μία μικρή στιγμή στο παραμύθι του “Αιγίς”, το δικό του σημείο που ένιωσε τη φροντίδα του, όπως υπόσχεται και το όνομά του: το σεληνόφως σε μία γωνιά σε ένα από τα ανάκλιντρα της πισίνας, το δικό του μικρό μπλε παράδεισο σε μια κοντινή παραλία που μόνο λίγοι ξέρουν και του τη συνέστησε η οικογένεια, τις μυρωδιές της εξοχής που μπαίνουν μέσα από το παράθυρο της σουίτας του κάθε πρωί, τη φυσιολατρική περιπέτεια όταν περπάτησε μαζί με έναν άνθρωπο του ξενοδοχείου ένα αρχαίο μονοπάτι και έκανε πικ-νικ πάνω στο κύμα.

Το “Αιγίς” θα είναι πάντα μία σουίτα αφήγησης φιλοξενίας για ένα όνειρο: τη νησιωτικότητα των Κυκλάδων, μία Μπλε Οδύσσεια, ένα τοπίο συναισθημάτων, την Ελλάδα του Φασιανού και του Χατζηδάκι, μία αυλή στο Αιγαίο, ένα δωμάτιο δίπλα στο κύμα και ένα παράθυρο ανοιχτό για να ξυπνάς τον έρωτα, φεγγαρόλουστες νύχτες με chill out μουσικές και το χωρικό σκηνικό που στήνουν εκείνοι οι πανέμορφοι μικροί στίχοι στο Μονόγραμμα του Ελύτη “Στον Παράδεισο έχω σημαδέψει ένα νησί. Απαράλλαχτο εσύ κι ένα σπίτι στην θάλασσα”.

Όπως κάθε ξενοδοχείο- αφηγητής πάντα μας θυμίζει: Yπάρχει πάντα ένα μέρος για τον καθένα που θα προσθέτει λέξεις και αγάπη: σε ατμοσφαιρικά παραμύθια, σε ανθρώπους που τους χάρισαν συναισθηματικές ιστορίες σε μια μικρή αγκαλιά παραδείσου στο Αιγαίο, σε ένα ξενοδοχείο που η φιλοξενία ξεκινά από την καρδιά αυτού που την προσφέρει και καταλήγει στην καρδιά αυτού που τη λαμβάνει.

Καλώς ήλθατε στο Αιγίς.

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνσή σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *